PORTUGUES:
O meu intercâmbio era tão maravilhoso graças a varias coisas. Eu entrei numa escola como eu nunca vi antes. Uma escola que me ensinou que existe outras maneiras de ensinar e aprender, uma escola que me ofereceu tantas oportunidades legais, uma escola maravilhosa, que mostra que ser diferente geralmente é uma coisa boa.
Também tinha o prazer de conhecer muitos outros intercambistas. Ficando um ano no mesmo lugar com o mesmo objetivo (aproveitar este ano o maximo possivel) vira este bando de adolescentes loucos numa familia amoroso international. é estranho de ficar tanto amigo com alguém, e saber que você provavelmente não vai ver esta pessoa por muito tempo, talvez até pelo resto da sua vida. Despedir deles deixa um burraco no coração, um burraco de todos os pedaçinhos que eles levaram com eles quando eles voltam para o país da origem.
O que eu mais gostei do Brasil são as pessoas. As pessoas são tão calorosas, abertas e felizes, que não dá para não amar. E claramente os meus brasileiros favoridos são a minha familia. Eu amo amo AMO a minha familia e não consigo agradeçe-la o bastante. Eles me ajudaram, cuidaram de mim, e me amaram como uma verdadeira parte da familia. Despedir deles é a despedida mais dificil de todas. Eles vão fazer MUITO falta. Saudades já!
Então, eu quero agradecer a minha escola e todo mundo lá, os meus amigos, sejam intercambistas ou brasileiros, e a minha familia! OBRIGADA POR TUDO, amo vocês demais. Vou ter muitas saudades. Obrigada por virar o meu ano aqui tão incrível.
Despedir é ruim, mas agora eu estou animada para minha vida na Bélgica.
___________________________________________________________________
NEDERLANDS!
(vertaling)
Op het moment dat jullie dit lezen, ben ik hoogstwaarschijnlijk al in de luchthaven of op het vliegtuig terug naar België. Terugkeren maakt me heel verdrietig en, ik ben bijna aan het wenen terwijl ik dit schrijf, weggaan is zonder enige twijfel het moeilijkste deel van een uitwisseling.
Mijn uitwisseling was zo geweldig dankzij verschillende dingen. Ik kreeg de kans naar een school te gaan zoals ik er nog nooit een had gezien. Een school die me geleerd heeft dat er andere manieren bestaan van lesgeven en leren. Een school die me zoveel coole mogelijkheden heeft aangeboden. Een geweldige school, die toont dat anders zijn meestal iets goeds is.
Ik had ook het genoegen om zoveel andere uitwisselingsstudenten te leren kennen. Op de zelfde plaats blijven met dezelfde doeleinden (zoveel mogelijk uit dit jaar halen als mogelijk) maakt deze bende gekke jongeren tot een liefdevolle internationale familie. Het is raar om zo goed bevriend te raken met iemand om dan te beseffen dat je die persoon voor een hele lange tijd niet, en mogelijk nooit meer zal zien. Afscheid nemen van hen laat een gat achter in het hart, een gat van al de stukjes die ze bij hun terugkeer naar huis met zich meenemen.
Waar ik het meest van hield in Brazilië zijn de Brazilianen. De mensen hier zijn zo warm, open en gelukkig dat het haast onmogelijk is niet van ze te houden. En natuurlijk zijn mijn lievelingsbrazilianen mijn familie. Ik hou hou HOU van hen en ik kan ze maar niet genoeg bedanken. Ze hebben mij geholpen, voor mij gezorgd en van mij gehouden als een echt/ volwaardig lid van de familie. Afscheid nemen van hen is het moeilijkste afscheid van allen. Ik ga ze echt missen. Ik mis ze nu al/ Ik heb nu al heimwee/ (zoek de vertaling van 'saudade' op okeeeeeee.)
Dus ik wil de school en iedereen daar bedanken, mijn vrienden, zij het brazilianen of uitwisselingsstudenten, en mijn familie. Bedankt voor ALLES, ik hou superveel van jullie. Ik ga jullie zo hard missen. Bedankt om mijn jaar zo geweldig te maken.
Afscheid nemen is vreselijk, maar ik kijk al uit naar mijn leven in België.
