heyheey,
ik ben momenteel op reis met mijn familie (ouders, broertje en zus) op een van de meest toeristische plekken van Brazilië, namelijk "o nordeste" ofwel "the northeast" of dus gewoon het noordoosten. Wat houdt dat nu natuurlijk in? Wel voor mij was dat een reis vertrekkende uit São Fransisco, waar ik kerst had gevierd met mijn lokale opa & oma en de rest van de familie, richting Porto Seguro, één van de populairste plaatsen voor laatstejaars in BH als hun eindejaarsreis (wat dus meestal gewoon strandfeestjes en zat worden inhoudt). Van Porto Seguro werkte we dus onze weg omhoog. Van Porto Seguro naar Ilheus, van Ilheus naar Morro de São Paulo (een eilandje niet zo ver van Salvador), van Morro de São Paulo naar Salvador, van Salvador naar Aracaju, van Aracaju naar Maceió, van Maceió naar Recife, van Recife naar João Pessoa, van João Pessoa naar Natal en dan van Natal terug naar Belo Horizonte (met de nodige tussenstops natuurlijk, waaronder Olinda).
Ik heb een map proberen maken, normaal als je dit opzoekt stoot je op de map (u niks aantrekken van de lijst waar alles door elkaar staat, ik ga van onder naar boven):
http://bit.ly/1AtmZVN
Ik zal beginnen met São Fransisco, al valt er eigenlijk niet zoveel over te zeggen. Mijn opa en oma waren schattig, en woonden in een klein huisje, volgestouwd met religiueze hebbdingetjes. Voor ons gezinnetje hadden ze blijkbaar recent een nieuw "huisje" bijgebouwd vanachter in de tuin, met drie kamers, een "badkamer" en een halletje waar een bank stond en wij later ook een tv hebben geplaatst. Het huisje was welliswaar nog niet volledig af, het was eigenlijk gewoon de ruwbouw met wat bedden in, ook het toillet werkte niet, en de douche had enkel koud water. Het was dus niet ideaal, maar we hadden een bed om in te slapen en meer hadden we eigenlijk niet nodig.
Op kerstavond had ik het op een bepaald ogenblik wel een beetje heimwee naar België, waar ik wist dat sinds kort iedereen weer thuis was gekomen (en ik dus de enige was die miste) en gezellig aan het kerst vieren waren, op de manier dat wij dat altijd doen: gezellig tafelen, met tussen maaltijden in af en toe een cadeautje, veel gelach, en soms ook het nodige gekibbel (maar wat is kerst zonder het nodige gekibbel). Kerst hier was meer voor de kinderen (of toch de cadeautjes) en vermits we het met heel veel mensen samen vierden vond ik het ook veel onpersoonlijker dan "ons geellig etentje met het gezin". Uiteindelijk was het wel een leuke avond, en hoewel er in principe weinig te doen is bij "opa en oma thuis" en het internet om te lachen was, heb ik me toch kunnen amuseren.
Na kerst vertrokken we al snel naar Porto Seguro. Onze pousada was schattig, met een zwembadje, zicht over heel Porto Seguro (echt indrukwekkend), een hond en een huisdier-arara (jeweetwel zo een grote papegaai). We bezochten het historische centrum, spendeerden een dag aan het strand en verspilden een andere door een "bolsa" (een overzetbootje) te nemen naar een ander strand dat uiteindelijk niet zo zeer de moeite leek te zijn, en waarvoor we hééél lang in de auto hebben gezeten, omdat brazilianen niet zo goed zijn in dingen goed organiseren, dus de wachtrij voor de bolsa trok op niks.
Van Porto Seguro gingen we dan naar Ilheus, waar we weliswaar minder lang gingen blijven, maar waar we wél nieuwjaar gingen vieren. Nieuwjaar was heel gezellig. Eigenlijk hebben we gewoon een beetje gekaart en wanneer 12 uur dan naderde vertrokken we naar het strand, waar we spijtig genoeg te laat aankwamen, keken naar al het mooie vuurwerk, sprongen traditiegetrouw 7 golfjes (Brazilianen houden ervan om nieuwjaar te vieren aan zee, voor brazilianen is nieuwjaar veel symbolischer. Nieuwjaar is echt een nieuw begin. Zo dragen de meeste wit, maar naargelang van wat je wenst voor het nieuwe jaar kan dat ook rood, geel of goen ofzo zijn. De zee staat dan net als het witte voor het zuivere, het nieuwe. Dan wanneer ze nieuwjaar aan zee vieren, is het gebruikelijk om in zee te stappen en over 7 golfjes heen te springen en bij elke sprong een wens te maken) en gingen een halfuurtje later alweer naar huis. Zoals ik met kerst, wat in in mijn ogen een feest is om te vieren met familie, heimwee kreeg naar mijn familie, zo kreeg ik met nieuwjaar, een groot excuus om zat te worden (aka no family allowed), heimwee naar mijn vrienden. Maar het ging niet zozeer over heimwee naar mijn vrienden in België (ook natuurlijk) maar eigenlijk vooral over mijn vrienden in Belo Horizonte, waarvan ik wist dat ze allemaal samen aan het feesten waren.
We gingen verder met onze reis en belandden na een hevig bootritje in Morro de São Paulo, waar zowat al onze monden openvielen! Alleen al de toegang tot het eiland zag er zo cool uit. Het was wel echt een heel toeristisch (internationaal) eilandje, maar op bepaalde manieren was dat goed nieuws voor mij, want hoezeer ik ook van brazilië hou, vond ik het tof om nog eens kleine straatjes te zien waar zowat ALLES mooi en netjes en modern en europeeslijkend quoi was (dit klinkt zo erg). Het was gewoon ook echt mooi, en lekker eten!
Salvador was het volgende puntje op de agenda, en een of andere oen had mijn ouders wijsgemaakt dat Salvador vanwaar onze auto geparkeerd stond gemakkelijk te bereiken was per ferrie, maar ik herhaal, BRAZILIANEN SUCKEN IN ORGANISEREN! (allee vaak toch) In plaats van gewoon 12O km te rijden (misschien iets meer maar niet veel) hebben we de hele dag verspild aan het aanschuiven voor de bolsa (nee echt, we hebben meer dan 5 uur gewacht). Hoewel ik Salvador zelf wel niet zo grondig kunnen bezoeken heb als ik gewild had, heb ik toch enorm genoten van de stad. En lang moet je niet in de stad rond wandelen om er volkomen onder de indruk van te zijn. Salvador was prachtig, en staat zeker al op de lijst van plaatsen waar ik naar terug moet keren. Ik had nooit echt een voorkeur in mijn hoofd over waar ik geplaatst wou worden toen ik mij inschreef om een uitwisseling te doen naar Brazilië, echt uitmaken deed het mij niet, maar had ik toen mogen kiezen, dan had ik voor Salvador gekozen. Het is zo raar, ik was er nog nooit geweest, ik had er alleen over horen praten, foto's gezien, etc. (wat natuurlijk ook geldde voor alle andere plaatsen in Brazilië) maar toch was er die bepaalde aantrekkingskracht naar Salvador. In mijn hoofd was dat het Brazilië van Brazilië, puurder kan je niet vinden, en op een bepaalde manier was het dat ook. Ik heb twee reisgidsen mee naar Brazilië en beide begonnen ze (zowel in het Engels als in het Nederlands) over hoe Bahia de ziel is van Brazilië. Dus is het wel duidelijk dat ik Salvador, de HOOFDSTAD van Bahia, als de kern van de ziel van Brazilië zag. Dat was natuurlijk vóór ik op uitwisseling vertrok en hoewel ik helemaal betoverd ben door de schoonheid van Salvador, ben ik toch blij dat ik in Belo Horizonte ben beland. Salvador was veel meer gericht op toeristen dan BH (waar quasi geen toeristen komen) dus werd je er ook meteen overstelpt met mensen die rond je drumden om je dingen te verkopen, foto's te trekken voor een prijsje, etc. Ik zeg dat het dat is natuurlijk, al denk ik dat het eigenlijk komt doordat ik al helemaal verliefd ben geworden op mijn eigen stadje, hoe lelijk die in vergelijking wel niet mag zijn. Ik kan mij gewoon niet meer inbeelden ergens anders mijn uitwisseling te beleven, want ik kan mij niet voostellen hoe dat BETER zou kunnen zijn dan wat ik nu heb.
hierbij eindig ik het eerste deel van de blog over de reis, omdat het anders te lang gaat worden en de reis natuurlijk ook nog niet afgelopen is ( nog een dikke 10 dagen)
Dikke kussen vanop het strand (alleeja, de hotelkamer boven het zwembad maar met zicht op de zee, ik ga niet ECHT op het strand zitten met mijn pc, ik wil dat mijn pc deze reis overleeft ja!)
Op kerstavond had ik het op een bepaald ogenblik wel een beetje heimwee naar België, waar ik wist dat sinds kort iedereen weer thuis was gekomen (en ik dus de enige was die miste) en gezellig aan het kerst vieren waren, op de manier dat wij dat altijd doen: gezellig tafelen, met tussen maaltijden in af en toe een cadeautje, veel gelach, en soms ook het nodige gekibbel (maar wat is kerst zonder het nodige gekibbel). Kerst hier was meer voor de kinderen (of toch de cadeautjes) en vermits we het met heel veel mensen samen vierden vond ik het ook veel onpersoonlijker dan "ons geellig etentje met het gezin". Uiteindelijk was het wel een leuke avond, en hoewel er in principe weinig te doen is bij "opa en oma thuis" en het internet om te lachen was, heb ik me toch kunnen amuseren.
Na kerst vertrokken we al snel naar Porto Seguro. Onze pousada was schattig, met een zwembadje, zicht over heel Porto Seguro (echt indrukwekkend), een hond en een huisdier-arara (jeweetwel zo een grote papegaai). We bezochten het historische centrum, spendeerden een dag aan het strand en verspilden een andere door een "bolsa" (een overzetbootje) te nemen naar een ander strand dat uiteindelijk niet zo zeer de moeite leek te zijn, en waarvoor we hééél lang in de auto hebben gezeten, omdat brazilianen niet zo goed zijn in dingen goed organiseren, dus de wachtrij voor de bolsa trok op niks.
Van Porto Seguro gingen we dan naar Ilheus, waar we weliswaar minder lang gingen blijven, maar waar we wél nieuwjaar gingen vieren. Nieuwjaar was heel gezellig. Eigenlijk hebben we gewoon een beetje gekaart en wanneer 12 uur dan naderde vertrokken we naar het strand, waar we spijtig genoeg te laat aankwamen, keken naar al het mooie vuurwerk, sprongen traditiegetrouw 7 golfjes (Brazilianen houden ervan om nieuwjaar te vieren aan zee, voor brazilianen is nieuwjaar veel symbolischer. Nieuwjaar is echt een nieuw begin. Zo dragen de meeste wit, maar naargelang van wat je wenst voor het nieuwe jaar kan dat ook rood, geel of goen ofzo zijn. De zee staat dan net als het witte voor het zuivere, het nieuwe. Dan wanneer ze nieuwjaar aan zee vieren, is het gebruikelijk om in zee te stappen en over 7 golfjes heen te springen en bij elke sprong een wens te maken) en gingen een halfuurtje later alweer naar huis. Zoals ik met kerst, wat in in mijn ogen een feest is om te vieren met familie, heimwee kreeg naar mijn familie, zo kreeg ik met nieuwjaar, een groot excuus om zat te worden (aka no family allowed), heimwee naar mijn vrienden. Maar het ging niet zozeer over heimwee naar mijn vrienden in België (ook natuurlijk) maar eigenlijk vooral over mijn vrienden in Belo Horizonte, waarvan ik wist dat ze allemaal samen aan het feesten waren.
We gingen verder met onze reis en belandden na een hevig bootritje in Morro de São Paulo, waar zowat al onze monden openvielen! Alleen al de toegang tot het eiland zag er zo cool uit. Het was wel echt een heel toeristisch (internationaal) eilandje, maar op bepaalde manieren was dat goed nieuws voor mij, want hoezeer ik ook van brazilië hou, vond ik het tof om nog eens kleine straatjes te zien waar zowat ALLES mooi en netjes en modern en europeeslijkend quoi was (dit klinkt zo erg). Het was gewoon ook echt mooi, en lekker eten!
Salvador was het volgende puntje op de agenda, en een of andere oen had mijn ouders wijsgemaakt dat Salvador vanwaar onze auto geparkeerd stond gemakkelijk te bereiken was per ferrie, maar ik herhaal, BRAZILIANEN SUCKEN IN ORGANISEREN! (allee vaak toch) In plaats van gewoon 12O km te rijden (misschien iets meer maar niet veel) hebben we de hele dag verspild aan het aanschuiven voor de bolsa (nee echt, we hebben meer dan 5 uur gewacht). Hoewel ik Salvador zelf wel niet zo grondig kunnen bezoeken heb als ik gewild had, heb ik toch enorm genoten van de stad. En lang moet je niet in de stad rond wandelen om er volkomen onder de indruk van te zijn. Salvador was prachtig, en staat zeker al op de lijst van plaatsen waar ik naar terug moet keren. Ik had nooit echt een voorkeur in mijn hoofd over waar ik geplaatst wou worden toen ik mij inschreef om een uitwisseling te doen naar Brazilië, echt uitmaken deed het mij niet, maar had ik toen mogen kiezen, dan had ik voor Salvador gekozen. Het is zo raar, ik was er nog nooit geweest, ik had er alleen over horen praten, foto's gezien, etc. (wat natuurlijk ook geldde voor alle andere plaatsen in Brazilië) maar toch was er die bepaalde aantrekkingskracht naar Salvador. In mijn hoofd was dat het Brazilië van Brazilië, puurder kan je niet vinden, en op een bepaalde manier was het dat ook. Ik heb twee reisgidsen mee naar Brazilië en beide begonnen ze (zowel in het Engels als in het Nederlands) over hoe Bahia de ziel is van Brazilië. Dus is het wel duidelijk dat ik Salvador, de HOOFDSTAD van Bahia, als de kern van de ziel van Brazilië zag. Dat was natuurlijk vóór ik op uitwisseling vertrok en hoewel ik helemaal betoverd ben door de schoonheid van Salvador, ben ik toch blij dat ik in Belo Horizonte ben beland. Salvador was veel meer gericht op toeristen dan BH (waar quasi geen toeristen komen) dus werd je er ook meteen overstelpt met mensen die rond je drumden om je dingen te verkopen, foto's te trekken voor een prijsje, etc. Ik zeg dat het dat is natuurlijk, al denk ik dat het eigenlijk komt doordat ik al helemaal verliefd ben geworden op mijn eigen stadje, hoe lelijk die in vergelijking wel niet mag zijn. Ik kan mij gewoon niet meer inbeelden ergens anders mijn uitwisseling te beleven, want ik kan mij niet voostellen hoe dat BETER zou kunnen zijn dan wat ik nu heb.
hierbij eindig ik het eerste deel van de blog over de reis, omdat het anders te lang gaat worden en de reis natuurlijk ook nog niet afgelopen is ( nog een dikke 10 dagen)
Dikke kussen vanop het strand (alleeja, de hotelkamer boven het zwembad maar met zicht op de zee, ik ga niet ECHT op het strand zitten met mijn pc, ik wil dat mijn pc deze reis overleeft ja!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten