Ik wil eerst mijn blogbericht beginnen met te zeggen dat ik vanaf nu ga proberen het korter te houden. Ik schreef altijd lange boterhammen met het idee: ze willen weten wat ik uitspook, dus is een "het is hier mooi en tof" niet genoeg. Maar in principe lezen mensen liever een kort bericht waarin ik toon dat ik leef en schrikt een lang bericht eerder af. Ook keek ik er soms tegenop om mijn blogbericht te schrijven, omdat ik wist dat ik veel te vertellen had. Dus vanaf nu houd ik het op de kort en bondige kern.
Een tijdje geleden zag ik een blogbericht van een goede vriendin, waarin ze de nagel zo op de kop sloeg dat ik het wou delen met jullie. Ik was het echter vergeten, maar hier is hij dan:
(Behalve deze post kan je ook de andere eens bekijken. Ze is beter met woorden dan ik, en vermits ze in de zelfde stad woont en met de zelfde mensen optrekt zijn er veel gelijkenissen in gebeurtenissen en sentiment).
http://thebraziliangringa.blogspot.com.br/2014/11/tempo-esta-mudando.html
Dan terug naar mijn reis. Van Salvador vertrok ik dus naar Aracaju, een stadje dat, hoewel het de hoofdstad is van een van de deelstaten, maar door heel weinig buitenlanders is gekend. (denk ik) Toch was het een zeer mooie plek, en het hotel was denk ik het mooiste van alle hotels waarin we verbleven hebben. Zowel Aracaju als Maceio hebben we echter maar kort bezocht (en voor Maceio was dat gewoon het strand). Daarna vertrokken we richting Porto de galinhas. Eigenlijk een surfersstrand (met dus echt geweldige golven) op wandelafstand ervan. Porto de galinhas is een prachtig strand, waar je met een plat bootje kunt gaan snorkelen met de visjes aan het rif, maar de schoonheid moet je natuurlijk wel delen met ALLE bezoekers van het strand. Het strand is blijkbaar heel bekend, maar terecht. Recife zelf hebben we niet bezocht, maar omdat mijn ouders wisten dat ik Olinda graag wou bezoeken, hebben we dat in onze doorreis wél bezocht. Joao Pessoa is weer een van die plaatsen waarvan ik denk dat veel van jullie nog nooit gehoord hebben, en zelfs ik heb pas tijdens de reis geleerd over joao pessoa (wederom een hoofdstad van een van de deelstaten). Natal was dan meteen al de laatste stop op onze reis langs alle mooie stranden van Brazilië. Natal was denk ik een van onze beste stops, het hotel was all-inclusive (dus frietjes, kaas en cocktails in overvloed aan het zwembad) maar toch hebben we niet vastgezeten in het hotel. Met een "buggy" zijn we door de duinen gecrosst, we hebben de grootste caju-boom ter wereld bezocht en een fort bezocht.
Persoonlijk dacht ik dat onze reis er na Natal opzat, en dat we bijna een hele week op de baan gingen zitten huiswaarts, maar blijkbaar was er een kort 3e deel van de reis (als je mijn grootouders als het 1e telt) voorzien in de "sertao" van het noordoosten. Zo stopte we in het idyllische Piranhas, waar ik een beetje verliefd op ben. Een piepklein stadje (waarschijnlijk een hel om in te wonen) volledig in historische glorie bewaard, langs de rio Sao Fransisco. Blijkbaar hing de stad ook samen met een oude cangaçeiro (bandiet, cowboy eigenlijk zo een beetje) genaamd Lampiao, wie samen met zijn vrouw Maria bonita werd vermoord.
Nu zijn we echter echt vertrokken. "Partiu Belo Horizonte" zoals ze zouden zeggen. Zaterdag komen we aan, en ik kan al niet meer wachten. Ik word altijd een beetje zot in de auto, die qua autogedeelte vrij klein is, en de wegen zijn vreselijk. Ik mis onze ruime(re) auto en ik ben plots zo dankbaar voor de belgische (en Europese wegen). Ik bedoel een autosnelweg waarbij je niet DOOR elke stad rijdt maar afslaagt wanneer je toekomt bij de stad waar je naar toe wilt moeten ze hier nog uitvinden. Daarbij rijden de autosnelwegen niet zo soepel als bij ons (geruisloos bijna en zonder schokken) hier schok je er maar op los en moet je soms bruusk stoppen omdat er ineens 6 snelheidsdrempels achter elkaar liggen. ik bedoel WHUUUUT?
dusja, ik zal blij zijn als ik eindelijk uit de auto kan en thuiskom (in BH natuurlijk).
kusjes uit Brazilië!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten